Niezwykle ważną kwestią przy uprawianiu sportu jest odpowiednia dbałość o nawodnienie organizmu podczas treningu. Wysiłek fizyczny, szczególnie ten o dużej intensywności, znacznie zwiększa utratę wody oraz składników mineralnych poprzez wzmożenie procesu pocenia się. Najlepsze w celu ochrony przed odwodnieniem są napoje izotoniczne, ale nie sposób pominąć w tym temacie napojów energetyzujących, gdyż niektórzy mylą te grupy produktów.
Powszechnie znane są powiedzenia: „Lepiej zapobiegać, niż leczyć” lub „Przezorny zawsze ubezpieczony”. Wraz z rozwojem medycyny, psychologii, pedagogiki i wszelkiej świadomości dotyczącej zachowania człowieka coraz częściej słyszymy o działaniach prewencyjnych. Wszelka działalność profilaktyczna stosowana jest przez coraz bardziej popularną medycynę holistyczną, której celem jest nie tylko leczenie chorób, ale i działanie skierowane na zapobieganie im. Działania prewencyjne stosują także policja, straż pożarna, Inspekcja pracy poprzez kontrole danego obszaru, dodatkowo inicjując różne – mniej lub bardziej popularne – programy profilaktyczne z zakresu bezpieczeństwa pracy, pierwszej pomocy, zapobiegania uzależnieniom, agresji i demoralizacji osób nieletnich. Czy działania prewencyjne powinien wdrażać nauczyciel wychowania fizycznego bądź trener podczas prowadzonych przez siebie zajęć? Jeśli tak, to w jaki sposób?
Artykuł poświęcony budowaniu od podstaw zgranego zespołu – drużyny sportowej lub klasy wraz z omówieniem procesów towarzyszących formowaniu się zespołu i wskazówkami postępowania dla trenera lub nauczyciela, dzięki którym możliwe będzie zintegrowanie grupy.
Publikacja z dziedziny psychologii sportu. Przedstawia konkretne przykłady efektywnych i nieefektywnych komunikatów nauczyciela. Artykuł został również wzbogacony o test pozwalający ocenić umiejętności komunikacyjne wuefisty
Nieodłącznym elementem oceny dokonywanej zarówno podczas lekcji wychowania fizycznego, jak i treningu sportowego jest system nagradzania i karania. Jest jednym z czynników oddziaływania wychowawczego, stanowi informację zwrotną, nieocenioną w procesie nabywania nowych umiejętności. Znajomość mechanizmu działania oraz prawidłowe ich stosowanie jest niezwykle istotne, ponieważ oprócz bezpośredniego wpływu na zachowanie młodej osoby podczas zajęć, kształtuje jej cechy psychiczne na przyszłość.
Kształcenie i wychowywanie do określonych zasad zdrowego stylu życia nie jest zadaniem łatwym. Nie może ograniczać się do uporczywego powtarzania, jak należy postępować, a jakich zachowań unikać. Edukowanie o zdrowiu powinno być zabawą wyzwalającą radość i pozytywne skojarzenia i nie tylko dlatego, że chodzi o atrakcyjność kształcenia: tym sposobem można uzyskać również wyższą skuteczność oddziaływania.
Jak postępować, by dziecko polubiło warzywa? Czy samo tłumaczenie, że są one zdrowe i mają dużo witamin wystarczy? Są dzieci, które nawet nie znają smaku niektórych warzyw lub ich jedzenie kojarzy im się tylko z ogromnym stresem i frustracją, bo stale są przekonywane lub zmuszane do jedzenia tych „zielonych okropności”. Z pewnością każdy rodzic czy nauczyciel nieraz spotkał się z tym problemem.
Dyskutując o edukacji zdrowotnej (i o edukacji w ogóle) często pomija się kwestię humoru. Powszechnie uważa się, że śmiech to zdrowie, lecz wydaje się, że to zjawisko nie jest pożądane w szkole. Czy można jednak wykorzystać zalety humoru na lekcjach? Jeśli tak, to w jaki sposób i jakie będą tego efekty?
Co w stresie jest konstruktywne? Spróbujmy go poznać i wykorzystać do efektywnych działań. Okazuje się, że „nie taki diabeł straszny jak go malują”. Ze stresu można wyciągnąć korzyści, wytrenować się w jego oswajaniu tak, by zamiast nam szkodzić – pomagał.
Jak to się dzieje, że przy jednakowych warunkach zewnętrznych, takim samym przygotowaniu i podobnej motywacji niektóre osoby osiągają w swojej pracy czy nauce więcej niż inne? Niewątpliwie wynika to z różnic indywidualnych. Jak w takim razie rozpoznać predyspozycje danej osoby do najwyższych osiągnięć w jakiejś dziedzinie? I czy brak ponadprzeciętnych zadatków sportowych w dzieciństwie oznacza, że taka osoba nie zostanie w przyszłości sportowcem? Aby odpowiedzieć na powyższe pytania, warto przyjrzeć się samej definicji talentu czy zdolności.