Pisanie programów własnych przez nauczycieli to wymóg współczesnej szkoły, która dąży do zaspokajania indywidualnych potrzeb uczniów i rozwijania ich talentów. Po dokonaniu diagnozy doświadczony nauczyciel jest w stanie stworzyć własny program, odpowiadający na potrzeby i zainteresowania ucznia.
Wymagania w stosunku do dzieci rosną z każdym rokiem. Rodzice, nauczyciele oraz rówieśnicy oczekują jakichś postaw, zachowań, wyników, wyglądu. Bodźce, które są dookoła dziecka we współczesnym świecie coraz bardziej przeciążają jego układ nerwowy. Z obserwacji wynika także, że jest coraz więcej dzieci, które stresują się i nie radzą sobie z emocjami na pozór w łatwych sytuacjach, mają obniżony nastrój, bóle brzucha czy migreny. Czy w szkole jest miejsce na edukację emocjonalną? Czy jesteśmy w stanie znaleźć na to czas? Czy możemy być dla nich wsparciem?
Zamiast zaczynać nowy rok szkolny od przerabiania programu nauczania, zastanówmy się, co może mieć wpływ na zaangażowanie uczniów oraz atmosferę w klasie. Moim zdaniem WSPÓŁPRACA.
Pewnie wiele razy zadawałeś sobie takie pytanie. Jakie zmiany wywołują u moich uczniów ćwiczenia, zadania i informacje, które im przekazuję? Jak mogę podnieść efektywność swoich działań? Dlaczego niektórym nauka nowych rzeczy wydaje się sprawiać mniej problemów niż pozostałym? Postaram się przedstawić w tym artykule to, co wiemy na temat zmian, jakie w naszych mózgach wywołuje proces uczenia się, spoglądając na nie z ciekawej perspektywy kogniwistyki, czyli nauki zajmującej się działaniem zmysłów, mózgu i umysłu.
Odpowiednia elastyczność mięśni to bezsprzecznie najbardziej zaniedbywana część dbałości o sprawność fizyczną. Rozciąganie i mobilność powinny stanowić istotny element aktywności niezależnie od stopnia zaawansowania w sporcie. U dzieci można zauważyć bardzo małą troskę o elastyczność mięśni, ponieważ układ ruchu człowieka często dopiero w dorosłości musi się mierzyć z problemami wynikającymi z zaniedbań i starzenia organizmu. Tym ważniejsza jest praca nad tą dziedziną od najmłodszych lat.
Przyznasz, że mijający rok szkolny wyróżniał się niemal na każdej możliwej płaszczyźnie, również edukacyjnej. Zaryzykuję stwierdzenie, że każdy tydzień przynosił nieoczekiwane zmiany. Cała szkolna społeczność ma prawo czuć się wyczerpana koniecznością nieustannej adaptacji i brakiem stabilizacji, które są tak ważne dla zapewnienia uczniom poczucia bezpieczeństwa. Rutyna porządkuje naszą codzienność, daje (możliwe, że złudne) poczucie kontroli i bezpieczeństwa. Uważam, że dopiero na takim fundamencie można wznosić budowle innowacji, podejmowania wyzwań, czy słynnego w ostatnich latach „wychodzenia z własnej strefy komfortu”.
Przedstawiamy ciekawą odmianę gry związanej z siatkówką. Nazywa się Crossnet. Co jest w niej takiego innowacyjnego? Otóż boisko składa się z czterech kwadratów, a siatka krzyżuje się w połowie swojej długości. Daje to zupełnie nowe możliwości prowadzenia siatkarskiej rozgrywki. W artykule omówimy przepisy gry, przebieg samej rozgrywki i jak zachęcić do zaprezentowania tej formy swoim uczniom.
Ocenianie ucznia jest koniecznym elementem procesu dydaktycznego. W okresie zdalnego nauczania proces ten wzbudza wiele kontrowersji. W przypadku wychowania fizycznego ocena powinna stanowić głównie funkcję motywacyjną i odnosić się do zaangażowania włożonego w zajęcia. Przy ocenie należy dostrzegać wkład pracy oraz wysiłek, jaki uczeń musiał włożyć w opracowanie zaproponowanych lub zadanych materiałów.
Praca w szkole na stanowisku nauczyciela to dla wielu z nas misja, życiowa pasja. Rozwijamy się, szkolimy, dbamy o wszechstronny rozwój uczniów, angażujemy się w życie szkoły, stoimy na straży dobrego wychowania i wysokiego poziomu jakości kształcenia, dbamy o wszechstronny rozwój psychofizyczny dzieci i młodzieży. Niestety powszechnym problemem we współczesnej szkole są coraz bardziej niepokojące zachowania w stosunku do nauczyciela.
Większość z nas uważa się za osoby potrafiące myśleć w racjonalny sposób, prawda? Nasze wybory wydają się być przemyślanymi, cele możliwymi do zrealizowania, a działania – racjonalnymi. Nic bardziej mylnego! Daj swoim uczniom szansę na oswojenie się z szacowaniem ryzyka na przykładzie propozycji gier i zabaw kształtujących tę umiejętność.