8 / 24
wf z pomysłem
8
Wychowanie Fizyczne w szkole nr 2/2015
tok lekcji
zadania szczegółoWe
czas
uWagi organizacyjno–metodyczne
częŚć iii końcoWa – 5 min
ćWiczenia
uspokajające
czynnoŚci
porządkoWe
1.
„Mały Picasso”
– uczniowie ustawieni
parami, kȧdy uczé ma swój balon
i lamaster. Jeden uczé w siadzie
skrzẏnym trzyma balon, aby nie wypadł,
drugi natomiast wykonuje 5 swobodnych
uniesié tułowia ku górze. Po kȧdym
jednym prawidłowym wykonaniu ́wiczenia
uczé lėący ma prawo pozostawí
na jednej stronie przyboru element
niespodzianki dla osoby współ́wiczącej
(dowolny rysunek, podpis itp.). Po
wykonaniu zadania następuje zamiana ról
w parze.
2. Podsumowanie lekcji (ciekawostka:
wynalazcy balonu na ogrzane powietrze),
uporządkowanie miejsca ́wiczé,
pȯegnanie, okrzyk pȯegnalny.
3 min
2 min
Ustawienie twarzami do siebie w siadzie
skrzẏnym.
Nauczyciel zwraca uwagę na poprawnoś́
wykonywanych ́wiczé oraz koordynację
́wiczenia z oddechem. Uczé nie ́wiczący
prawidłowo traci mȯliwoś́ wykonania
rysunku.
Po wykonaniu dzieła uczniowie obdarowują się
przygotowanymi pracami.
Nauczyciel przekazuje uczniom ciekawostkę
z pogranicza aktywności izycznej i historii.
Ustawienie na obwodzie koła.
Wspólnie wymyślony okrzyk wzmacnia
więzi grupowe oraz pozostawia pozytywne
wspomnienia z lekcji.
Agata Flisiak
f
BiBliograFia:
1.
Bielski J.,
Nowatorstwo pedagogiczne w wychowaniu izycznym
, „Lider”, 2004, nr 2, s. 8–9.
2.
Demel M.,
Szkice krytyczne o kulturze izycznej
, Sport i Turystyka, Warszawa 1973.
3.
Okó W.,
Słownik pedagogiczny
, Pástwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981.
4.
Strzẏewski S.,
Proces wychowania w kulturze izycznej
, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa
1986.
Obecna rzeczywistość szkolna – w dobie aktualnych
przemian programowych – wyznacza nowe trendy
w kształceniu i wychowaniu fizycznym. Nie od dzisiaj
mówi się o pojęciu nowoczesności. Polski prekursor
otwarcia szkolnej edukacji w kierunku nowoczesnych
rozwiązań, Maciej Demel (1973) określił sześć jej ob-
szarów:
1. EDUKACJA PERMANENTNA.
2. PROSPEKCJA.
3. AUTOEDUKACJA.
4. INTELEKTUALIZACJA.
5 . HUMANIZACJA.
6. INDYWIDUALIZACJA.
Słownik pedagogiczny
pod redakcją W. Okonia
(1981) określa je jako działalnie twórcze nauczycieli
i wychowawców, ukierunkowane na wprowadze-
nie zmian do systemu wychowania i kształcenia.
Zmiany te mogą dotyczyć treści, metod i środków
oraz organizacji wychowania i kształcenia. Nowa-
torstwem jest zatem działalność szkół realizujących
autorskie programy edukacyjne, a także indywidu-
alna twórcza praca nauczycieli przeciwstawiająca się
trudnościom i rutynie w kształceniu i wychowaniu.
Warunkiem umożliwiającym nowatorską działalność
nauczycieli wychowania fizycznego jest, obok du-
żego doświadczenia pedagogicznego i opanowa-
nia warsztatu pracy, wysoka wiedza teoretyczna
z przedmiotu kierunkowego, z pedagogiki, psycho-
logii, prakseologii, organizacji pracy oraz otwar-
tość na zmiany dotychczasowych paradygmatów
myślenia i działania pedagogicznego w wycho-
waniu fizycznym. O skutecznym wcielaniu w życie
każdej reformy edukacji w szkole przesądza dobry
nauczyciel, przygotowany do jej realizacji. Środowi-
sko, nowoczesne urządzenia, wyposażenie w sprzęt
sportowy, warunki pracy, atmosfera wokół wycho-
wania fizycznego i sportu w szkole, czyli tak zwa-
ne czynniki sytuacyjne, odgrywają rolę pośrednią,
ułatwiają bądź utrudniają nauczycielowi pracę. Nie
przesądzają jednak wyłącznie o jej efektach.
nowe trendy w wychowaniu fizycznym