To, na co należy na tym etapie rozwoju położyć nacisk, to rozwój ruchów poprawiających czas reakcji. Możliwości jest wiele. Można to robić za pomocą różnorodnych ćwiczeń, zabaw, a także gier szybkościowych. Kluczem do sukcesu jest oparcie takiego treningu na wysiłku następującym w krótkich seriach, nieprzekraczających od 4 do 5 sekund i zachowanie pomiędzy nimi odpowiednich przerw na odpoczynek.

W ćwiczeniach szybkości dobrze jest wykorzystać formę zabawową oraz – jako trener lub nauczyciel – aktywnie brać udział w grach, zabawach i treningach. Prowadzący powinien demonstrować ćwiczenia, asekurować ćwiczących i zawsze, gdy są ku temu warunki, wprowadzać elementy współzawodnictwa zwiększające efektywność zajęć.

Zacznijmy jednak od absolutnych podstaw. Szybkość to zdolność motoryczna organizmu do pokonywania czynności ruchowej w jak najkrótszym czasie. W jej rozwoju ważnym elementem jest czas reakcji na bodziec. Utrzymanie lub obniżenie go wymaga wielu ćwiczeń specjalistycznych, ale przynosi wymierne długotrwałe efekty – w ostatnich latach zaobserwowano, że część sprinterów, nawet po przekroczeniu wieku 30 lat, osiąga doskonałe rezultaty w biegu na 100, 200 lub 400 metrów. Dzieciom i młodzieży do 17. roku życia z powodzeniem mogą wystarczyć biegi szybkościowe na odcinkach od 30 do 50 metrów w zmiennych warunkach terenowych. Warto pamiętać o tym, iż badania wskazują, że najlepszym okresem do rozwoju, pobudzenia i kształtowania biegowych zdolności szybkościowych u dziewcząt, jest chwila, w której osiągają wiek od 13 do 14 lat. U chłopców korzystna pora na taki trening następuje pomiędzy 15. a 17. rokiem życia.